20سخن گهربار از امام حسین (ع)
تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۰۶۷۰۳
همزمان با ولادت امام حسین (ع) گزیده‌ای از سخنان گهربار ایشان را برای شما گردآوری کرده ایم. ناطقان: امام حسین (ع) امام سوم شیعیان، فرزند دوم امام علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س)، از اصحاب کساء و از حاضران در ماجرای مباهله و یکی از اهل بیت پیامبر (ص) که آیه تطهیر درباره آنان نازل شده است.
احادیث و روایات زیادی از امام حسین (ع) به یادگار مانده است که در ادامه گزیده‌ای از آن را می خوانید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حدیث اول
امام حسین علیه السلام می‌فرماید:
بادِروا بِصِحَّةِ الأجسامِ فی مُدَّةِ الأعمارِ
در مدت عمر در حفظ سلامت تن بکوشید.
[ تحف العقول، ص ۲۳۹]
حدیث دوم
مَن عَبَدَ اللّه َ حَقَّ عِبادَتِهِ آتاهُ اللّه ُ فَوقَ أمانِیِّهِ و کِفایَتِهِ
هر که خدا را آن گونه که سزاوار او است، بندگى کند، خداوند بیش از آرزو‌ها و کفایتش به او عطا کند.
[ بحار الأنوار، ج ۷۱، ص ۱۸۳]
حدیث سوم
لاتَقولُوا بِألسِنَتِکُم ما یَنقُصُ عَن قَدرِ کُم
چیزى را بر زبان نیاورید که از ارزش شما بکاهد.
[ جلاءالعیون، ج ۲، ص ۲۰۵]
حدیث چهارم
مَن سَرَّهُ أن یُنسَأَ فی أَجَلِهِ و یُزادَ فی رِزقِهِ فَلیَصِلْ رَحِمَهُ
هر که خوش دارد مرگش به تأخیر افتد و روزى اش افزون شود. با خویشانش پیوند برقرار کند.
[ همان، ص ۹۱]
حدیث پنجم
إنَّ حَوائِجَ النّاسِ اِلَیکُم مِن نِعَمِ اللّه ِ عَلَیکُم فَلاتَمَلُّوا النِّعَمَ.
نیاز مردم به شما از نعمت هاى خدا بر شما است؛ از این نعمت افسرده و بیزار نباشید.
[ بحار الأنوار، ج ۷۴، ص ۲۰۵]
حدیث ششم
إنَّ شیعَتَنا مَنْ سَلِمَتْ قُلوبُهُمْ مِنْ کُلِّ غِشٍّ وَغِلٍّ وَدَغَلٍ.
بى گمان شیعیان ما، دل هایشان از هر خیانت، کینه، و فریبکارى پاک است.
[بحارالأنوار، ج ۶۸، ص ۱۵۶، ح ۱۱]
حدیث هفتم
لا یَکْمُلُ الْعَقْلُ اِلاّ بِاتِّباعِ الْحَقِّ
عقل، جز با پیروى از حق، کامل نمى شود.
[اعلام الدین، ص ۲۹۸]
حدیث هشتم
لا تَقولَنَّ فى اَخیکَ المُؤْمِنِ اِذا تَوارى عَنْکَ اِلاّ ما تُحِبُّ اَنْ یَقولَ فیکَاِذا تَوارَیْتَ عَنْهُ.
وقتى که برادر دینى ات از تو جدا شد، سخنى پشت سر او نگو، مگر این که دوستدارى او در پشت سر تو آن را بگوید.
[بحارالأنوار، ج ۷۸، ص ۱۲۷]
حدیث نهم
إِنَّ الْمُؤْمِنَ لایُسیى ءُ و لا یَعتَذِرُ، وَ الْمُنافِقُ کُلَّ یَومٍ یُسیى ءُ وَیَعْتَذِرُ.
مؤمن نه بدى مى کند و نه معذرت مى خواهد و منافق هر روز بدى مى کند و معذرت مى خواهد.
[تحف العقول، ص ۲۴۸]
حدیث دهم
الاستِدراجُ مِن اللّه ِ سبحانَهُ لِعَبدِهِ أن یُسبِغَ علَیهِ النِّعَمَ ویَسلُبَهُ الشُّکرَ.
استدراج و مهلت دهى خداوند سبحان به بنده اش این است که به او نعمت هاى فراوان دهد و توفیق شکرگزارى را از وى بگیرد.
[ بحار الأنوار: ۷۸ / ۱۱۷ / ۷]
حدیث یازدهم
مَن قَبِلَ عَطاءَکَ فقد أعانَکَ علَى الکَرَمِ
کسى که عطاى تو را بپذیرد در بخشندگى به تو کمک کرده است.
[ الدّرة الباهرة: ۲۴]
حدیث دوازدهم
إنَّ أعفَى النّاسِ مَن عَفا عِندَقُدرَتِهِ
با گذشت‌ترین مردم، کسى است که در زمان قدرت داشتن گذشت کند.
[ الدرّة الباهرة: ۲۴]
حدیث سیزدهم
دِراسَةُ العِلمِ لِقاحُ المَعرِفةِ
تحصیل دانش، سبب بارورى شناخت است.
[ بحار الأنوار: ۷۸/۱۲۸/۱۱]
حدیث چهاردهم
صاحِبُ الحاجةِ لَم یُکرِمْ وَجهَهُ عن سُؤالِکَ فَأکرِمْ وَجهَکَ عن رَدِّهِ.
نیازمند با درخواست کردن حرمت خود را نگه نداشته است، پس تو با نومید نکردن او آبرو و حرمت خود را نگه دار.
[ کشف الغمّة: ۲/۲۴۴]
حدیث پانزدهم
إنّ أوصَلَ الناسِ مَن وَصَلَ مَن قَطَعَهُ
قوى‌ترین کَس در صله رحم کسى است که با خویشاوند بریده از خود پیوند برقرار کند.
[ بحار الأنوار: ۷۴/۴۰۰/۴۱]
حدیث شانزدهم
اِعْمَلْ عَمَلَ رَجُلٍ یَعْلَمُ اَنَّهُ مَاْخوذٌ بِالاَْجْرامِ مَجْزىٌّ بِالاِْحْسانِ
همانند کسى کار کن که مى داند به خاطر بدى ها، بازخواست مى شود و به خاطر نیکى ها، پاداش مى گیرد.
[کنز الفوائد، ج ۱، ص ۳۲]
حدیث هفدهم
شُکْرُکَ لِنِعْمَةٍ سالِفَةٍ، یَقْتَضى نِعْمَةً آنِفَةً
شکر تو بر نعمت گذشته، زمینه ساز نعمت آینده است.
[نزهة الناظر، ص ۸۰]
حدیث هجدهم
مَنْ دَمَعَتْ عَیْناهُ فینا دَمْعَةً بِقَطْرَةٍ اَعْطاهُ اللّه ُ تَعالى الْجَـنَّةَ.
کسى که چشمانش قطره اى اشک براى ما بریزد، خــداوند بهشت را بـه او عطا خواهـد کـرد.
[ینابیع المودة، ص ۲۲۸]
حدیث نوزدهم
خَمْسٌ مَنْ لَمْ تَکُنْ فِیهِ، لَمْ یَکُنْ فِیهِ کَثیرُ مُسْتَمْتَعٍ: اَلْعَقْلُ، وَالدّینُ وَالْأَدَبُ، وَالْحَیاءُ، وَحُسْنُ الْخُلْقِ.
پنـج چیز است اگر در انسـان نباشد، در او بهـره زیادى نخـواهد بود: ۱ـ عقل ۲ ـ دین ۳ ـ ادب ۴ ـ حیا ۵ ـ خوش اخلاقى.
[حیاة الامام الحسین علیه السلام، ج ۱، ص ۱۸۱]
حدیث بیستم
لا اَفْلَحَ قَوْمِ اشْتَرَوْا مَرْضاةَ الْمَخْلُوقِ بِسَـخَطِ الْخـالِقِ
ملتى که خشنودى مردم را با خشم خدا معامله کند هرگز رستگار نخواهد شد.
[عوالم، ج ۱۷، ص ۲۳۴ ـ مقتل خوارزمى، ج ۱، ص ۲۳۹]
منبع: باشگاه خبرنگاران برچسب ها: سخن گهربار ، امام حسین ، حدیث
منبع: ناطقان
کلیدواژه: سخن گهربار امام حسین حدیث بحار الأنوار امام حسین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۰۶۷۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نوه دختر امام خمینی در خارج از کشور مشغول چه کاری است؟
خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»