هیچ مانعی محبت امام حسین (ع) را در قلوب محبان اهل بیت(ع) سرد و کم رنگ نمی‌کند
تاریخ انتشار: ۵ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۲۲۱۲۳۳
حجت الاسلام لطف الله اشراقی استاد حوزه علمیه قم و کارشناس علوم دینی در گفتگو با خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب ضمن تسلیت به مناسبت اربعین حسینی، با اشاره به روایتی از پیامبر مکرم اسلام (ص) بیان کرد: قالَ رَسُولُ اللّهِ (صلّى اللّه علیه و آله): " اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً"؛ پیامبر اکرم (صلّى اللّه علیه و آله) فرمود: براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: این حدیث که از زبان نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله صادر شده مشتمل بر دو خبر غیبی است که ما را از حوادث آینده مطلع می کند و این موجب می شود که ما از ملاحظه سند آن بی نیاز شویم، دو خبر غیبی از آن چه که در آینده واقع می شود؛ اول، وجود شور و حرارت حسینی در قلوب مومنین و دیگری سرد و خاموش نشدن این حرارت ، علی رغم مخالفت های که در گذشت ایام با آن شده است.
وی ادامه داد: بهترین شاهدش وقایع تاریخ است که متوکل ، رضا خان ، صدام و ویروس کرونا موفق به خاموش کردن آن نشدند، جریان حوادث چهارده قرن گذشته این اخبار غیبی را به خوبی تصدیق می کنند و ما چاره ای نداریم که به صحت این حدیث و صدورش از منبع وحی اعتراف کنیم .
وی اظهار داشت: نکته مهم این است که محبین سید الشهداء (ع) در محافظت از حرارت و شوق تاریخی باید کوشا باشند که بد خواهان به افراط و انحراف نکشانند و ویروس خطرناک شبهه افکنی را خنثی نمایند.
وی در پایان تاکید کرد: نکته آخر این که شوق مومنین بی جواب نیست، همانطور که در حدیث قدسی هست که اگر آن ها می دانستند چه مقدار مشتاق و منتظر آن ها هستم از شدت شوق می مردند، «لَو عُلِمَ المُدبِرونَ عَنّی کَیفَ اشتِیاقِی بِهِم وَ انتِظارِی إلی تُوبَتِهِم لَماتُوا شُوقاً الیّ...؛» مهربانی و اشتیاق امام حسین علیه السلام به محبین اش بیشتر از این ها است، شاهدش هم قبولی نذورات برای امام حسین (ع) است؛ زمانیکه حاجتمندی نذر می کند که در صورتی که حاجتش برآورده شود نذرش را ادا کند ، پس این نذرهای مومنین مقبول واقع شده که این همه نذورات سرازیر دستگاه امام حسین شده است. "انما یتقبل الله من المتقین".
انتهای پیام/
منبع: تقریب
کلیدواژه: امام حسین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۲۱۲۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نوه امام خمینی در خارج از کشور چه شغلی دارد؟
خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه‌های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود، اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جا‌هایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیرو‌های دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»